1, 2, 3 DHE 4 QERSHOR 2022, ORA: 19:00
“Ballo me maska” produksion i plotë i Teatro Regio Di Parma mbërrin në Tiranë.
Pas nënshkrimit të PROTOKOLLIT TË BASHKËPUNIMIT tre vjet më parë nga Drejtoresha e Përgjithshme e TKOBAP, znj.Zana Çela dhe Drejtoresha e Përgjithshme e Teatro Regio Di Parma znj.Anna Meo, konkretizohet ky protokoll me shfaqjen e operas “Ballo me maska” në 1,2,3 dhe 4 qershor 2022 në skenën e TKOB.
Produksioni i plotë me skenografinë e 1913 rikonstruktuar pak kohë më parë, kostumet, regjia skenike, light designer dhe stafi teknik italian do të realizohet së bashku ne super skuadrën e TKOB.
Një projekt afatgjat me Teatro Regio Di Parma i cili në 2023 do të vijojë me operan “Traviata” dhe në 2024 me operan “Rigoleto”.
Ky protokoll do të nis me një tjetër moment tepër të rëndësishëm, i cili është kuruar me shumë kujdes nga stafi ynë në bashkëpunim me mjeshtrat e Regio di Parma, dhe që titullohet Verdi Off, i cili është një festival ku do të festojë i gjithë qyteti. Janë mini shfaqje për publikun që takohet në rrugë, në parqe, në sheshet kryesore të qytetit. Kjo metodë është krijuar nga mjeshtrat e Teatro Regio di Parma për të stimuluar, krijuar dhe ndarë një atmosferë festive dhe emocionuese, ngjitëse për këdo që rastësisht ka dalë në sheshet e qyeteve dhe vizitojnë papritur krijimet verdiane me rastin e Festival Verdi. Në këtë kuadër në programin shqiptar të Verdi Off publiku i Tiranës do të ketë mundësi të na ndjekë në:
31 maj 2022 ora 18.30
Sheshi Skënderbej
Hyrja kryesore e Teatrit Kombëtarë të Operas dhe Baletit
Parada e kostumeve të operas “ Ballo me maska”
Muzikat e Giuseppe Verdi
———————————————————————————————————————-
01 qershor 2022 ora 18.00
Sheshi Skënderbej
Hyrja kryesore e Teatrit Kombëtarë të Operas dhe Baletit
“Eja kendo me ne”
Kori i femijëve i Shkollave 9-vjecare të Tiranës
Dirigjent Dritan Lumshi
Muzikat e Giuseppe Verdi dhe muzikë bashkëkohore
————————————————————————————————————————
02 qershor 2022 ora 18.00
Sheshi Skënderbej
Hyrja kryesore e Teatrit Kombëtarë të Operas dhe Baletit
Banda e Tiranës
Parada nga Banda e Tiranës
Dirigjent: Valmir Xoxa
Muzikat e Giuseppe Verdi
———————————————————————————————————————–
03 qershor ora 18.30
Sheshi Skënderbej
Hyrja kryesore e Teatrit Kombëtarë të Operas dhe Baletit
Flash mob Trupa e Baletit e TKOB dhe balerinët e Shkollës së baletit të Tiranës
Muzikat e Giuseppe Verdi dhe muzikë bashkëkohore
————————————————————————————————————————
04 qershor ora 10.30
Parku pas Teatrit të Operas dhe Baletit
E Bardhë, E Kuqe dhe Verdi
Një piknik në parkun me kodin e veshjes trengjyrësh, i shoqëruar me muzikë dhe një shfaqje teatrale.
Një dëshirë e madhe për të qenë së bashku dhe për tu argëtuar, është gjithçka që kërkohet për të jetuar një moment te këndshem miqësor. Sillni me vete një shportë plot me ushqime te shijshme , një batanije ose një çarçaf dhe uluni në lëndinë me ne.
Më pas publiku do të ketë mundësi të ndjekë shfaqjen e operas “Një ballo me maska” në 4-tër netë në të cilat do të interpretojnë artistët e TKOB, solistët e rinj dhe artistët e ftuar që këtë herë vijnë nga Ukraina, Italia, Bullgaria, Hollanda, Kazakistani.
Kastet e shfaqjeve në datat 1, 2, 3, 4 qershor.
Amelia: Eva Golemi / Lada Kyssy
Riccardo : Dario Di Vietri / Milen Bozhkov
Renato: Armando Likaj / Kendi Lajos
Ulrlica : Alla Pozniak
Samuel : Bledar Domi
Tom : Xhieldo Hyseni
Oscar : Renisa Laçka / Rovena Xhelili
Silvano: Artur Vera
Un Giudice & Un servo di Amelia : Erlind Zeraliu
****
Çfarë përfaqëson “Një ballo me maska”?
“Një ballo me maska” opera me tre akte dhe pesë tablo e kompozitorit Giuseppe Verdi me libret nga Antonio Somma, bazua në libretin e Eugène Scribe për operën me pesë akte të Daniel Auber të vitit 1833, u shfaq për herë të parë në 17 shkurt 1859 në Teatrin Apollo, Romë.
Kombinon intrigat politike, dashurinë e ndaluar, vrasjen dhe bazohet në një shfaqje teatrale të vitit 1833 për vrasjen e mbretit Gustav III të Suedisë, i cili u plagos teksa ishte në një ballo me maska. Libreti origjinal ruante emrat e disa prej figurave historike të përfshira, konspiracionin dhe vrasje në ballon me maska. Megjithatë, para se të bëhej opera, siç e njohim sot, ajo u detyrua t’i nënshtrohej një sërë transformimesh, të shkaktuara nga një ndërthurje e rregulloreve dhe censurës politike.
SINOPSIS: Riçardo, Guvernatori i Bostonit, po planifikon një ballo me maska. Ai është i dashuruar me sekretaren e tij, gruan e Renatos, Amelia. Renato paralajmëron Rikardon për një komplot vrasjeje. Amelia viziton një fallxhote, Ulrica, për ta ndihmuar atë të përpiqet të harrojë ndjenjat e saj për Riçardo. Më vonë, Riçardo dhe Renato (të dy të maskuar) vizitojnë Ulricën.
Ulrica i thotë Rikardos se personi i pare me të cilin ai shtrëngon dorën do të jetë personi që do ta vrasë. Riçardo dhe Renato qeshin dhe shtrëngojnë duart. Më vonë, Amelia dhe Riçardo takohen dhe rrëfejnë dashurinë e tyre. Renato mbërrin për të paralajmëruar Rikardon për bandën jashtë që e pret. Amelia mbulon fytyrën, duke shpresuar se i shoqi nuk do ta njohë. Riçardo i kërkon Renatos të marrë Amelinë, por të mos i kërkojë të zbulojë fytyrën e saj. Në konfuzionin që pasoi, zbulohet identiteti i Amelisë. Renato zotohet të hakmerret dhe vendos të dalë me komplotistët. Në ballo Renato dhe dy komplotistët hedhin shortin për të parë se kush do ta vrasë Rikardon. Renato e detyron Amelinë të shkruaj emrin, dhe ajo shkruan atë të Renatos. Amelia sheh dhe njeh Riçardo në ballo. Ajo i lutet të largohet, por Renato qëllon Rikardon. Ai vdes, duke u lutur që të mos hakmerret askush për vdekjen e tij.
PËRMBAJTJA
Personazhet:
Rikardo – kont
Renato – sekretari i tij
Amelia – gruaja e Renatos
Ulrica – fallxhorja
Oscar – pazh
Silvano – marinar
Samuel – komplotist
Tom – komplotist
Gjykatësi
Shërbëtori i Amelias
Akti i parë
Paneli 1 – Në Pallatin e Guvernatorit të Bostonit do të zhvillohet një ballo me maska ditën e nesërme. Riccardo, konti i Warwick, është duke lexuar listën e të ftuarve në festë të cilën e solli Oscar, me emocion vëren se në mes të ftuarve është edhe Amelia, me të cilën është dashuruar, gruaja e sekretarit të tij besnik dhe miku i tij më i mirë, Renato. Ky i fundit mbërrin për të zbuluar komplotet që po zhvillohen kundra tij. Riccardo, në fillim i frikësuar se Renato e di për dashurinë e tij për Amelian, nuk i kushton vëmendje këtyre fjalëve. Në të vërtetë, i guximshëm, ai vendos jo vetëm të mos nënshkruajë njoftimin kundër fallxhores Ulrica që i ofron një gjykatës, por edhe të bëjë shaka me të, i bindur nga mendimi i Oskarit, duke i ftuar të gjithë në strofkën e fallxhores për të dëgjuar dhe profecitë e tij, mes shqetësimit të Renatos që sheh në atë ide të çmendur një mundësi që u ofrohet komplotistëve.
Paneli i dytë – Në shtëpinë e Ulricës mbërrin turma e Bostonëve, duke përfshirë Riccardon të maskuar në rolin e një peshkatari. Detari Silvano i afrohet fillimisht fallxhores për të zbuluar nëse e ardhmja i rezervon një shpërblim për shërbimet që i ka ofruar gjithmonë guvernatorit. Ulrica parashikon një promovim dhe disa para. Riccardo, i fshehur, fut një fletë letre dhe një qese me para në çantën e Silvanos. Habi e madhe kur Silvano i zbulon: një maga kishte të drejtë! Një shërbëtor i Amelisë i afrohet magjistares për të prezantuar zonjën e saj, e cila hyn dhe i drejtohet Ulricës për t’u shkrirë nga një pasion i paligjshëm që e mundon. Parashikuesi i fatit e këshillon atë të zgjedhë një barishte magjike në mesnatë në kampin e të dënuarve me vdekje. Riccardo, i cili ka parë dhe dëgjuar gjithçka, vendos që atë natë të ndjekë të dashurën e tij. Më pas ai sfidon Ulricën dhe i kërkon asaj t’i lexojë dorën. Pasi e shikon, magjistari e shtyn, e shqetësuar dhe vetëm pas kërkesave të ashpra zbulon se ai do të vritet nga dora e një shoku, i pari që do t’i shtrëngojë dorën. Riçardi, i cili mendon se gëzon besimin e të gjithë njerëzve të tij, habitet dhe për të demonstruar gabimin e profecisë, ai i shtrin dorën kujtdo, por të gjithë ikin mbrapsht. Hyn Renato. Ai shkon ta takojë, e përshëndet, i shtrëngon dorën dhe e paralajmëron për rrezikun e komplotit. Të gjithë marrin frymë: kushdo që i shtrëngon dorën Riccardo-s është mbi çdo dyshim, ai është miku i tij më i mirë. Riccardo zbulon identitetin e tij, anulon ndalimin e Ulricës dhe njerëzit e vlerësojnë atë.
Akti i dytë
Në një natë me një hënë të mbuluar, në fushën e vetmuar të keqe në periferi të Bostonit, Amelia, e shqetësuar dhe e frikësuar, endet në kërkim të barit magjik që i ka treguar fallxhori. Dëgjon një zhurmë. Shikon një figurë. Një moment tmerri. Por bëhet fjalë për Riccardon: guvernatori me fjalë joshëse të përzemërta dhe këmbëngulëse arrin ta bëjë atë të rrëfejë dashurinë e tij. Ashtu të dy përqafohen, vjen një person tjetër. Është Renato. Amelia mbulon fytyrën e saj menjëherë për të mos u njohur nga i shoqi, i cili ka mbërritur atje për të paralajmëruar Rikardon për rrezikun serioz të disa bashkpuntorëve që po komplotojnë kundër tij jo shumë larg, dhe e nxit atë të ikë, duke i treguar rrugën më të sigurt. Richard është tani mes një shkëmbi dhe një vendi të vështirë: largon Renaton dhe rrezikon jetën e tij ose braktis Amelinë i lutur nga i dashuri i saj dhe i turpëruar nga rrethanat që nuk janë asgjë tjetër veçse heroike, ai vendos të pranojë propozimin e Renatos dhe të shpëtojë veten, por për sigurinë e Amelisë, ai ia dorëzon atë Renatos me premtimin se do ta përcillte atë në portat e qytetit pa i folur kurrë apo pa e parë në fytyrë. Renato përfundon me zell dorëzimin e mikut të tij, por në kthim takon komplotistët, i zhgënjyer që e kanë gjetur atë dhe jo Rikardo, të cilët i kërkojnë të paktën të shohë se cila është gruaja misterioze e mbuluar. Renato kundërshton dhe nxjerr shpatën. Në atë moment hëna shpërthen nëpër re, nata ndizet dhe Amelia, duke u përpjekur instinktivisht të mbrojë burrin e saj nga sulmi i armatosur, humbet velin e saj. Shqetësimi i Renatos që e njeh gruan si dashnoren e mikut të tij. E qeshura e komplotistëve që besojnë se ai është aty për të flirtuar me gruan e tij. Por Renato nuk ka asgjë për të qeshur dhe thërret komplotistët në shtëpinë e tij për të nesërmen. Më pas ai e mban premtimin e dhënë Rikardos dhe, duke e tërhequr për krahu gruan e tij, e shoqëron përsëri në portat e qytetit pa i folur.
Akti i tretë
Foto e parë – Në studion e tij, Renato mendon për ngjarjen dhe është më shumë se kurrë i vendosur të ndëshkojë Amelinë me dënim ekstrem. I ngurruar dhe i mërzitur, pasi e mirëpriti dhe dëgjoi lutjet e saj, e lejon që të përqafojë të birin për herë të fundit. Kjo skenë e shtyn të mendojë. Pasi ka mbetur vetëm, ai kupton se Amelia nuk është personi që duhet goditur për të larë fyerjen e tradhtisë, por Riccardo, njeriu që prishi miqësinë e tyre në atë mënyrë dhe ndoti martesën e saj.
Hyjnë Samueli dhe Tom, të thirrur nga Renato, i cili, për habinë e tyre të madhe, deklaron se nuk është gati të zbulojë komplotin e tyre, por përkundrazi të bashkohet me planet e tyre vrastare drejt Kontit.
Ka vetëm një kërkesë në këmbim të besimit të tyre: privilegjin për të qenë ai që do të vrasë vetë Riccardon. Samueli dhe Tom, megjithatë, nuk janë të gatshëm të heqin dorë nga kjo kënaqësi, pasi secili prej tyre synon të hakmerret personalisht për dëmtimet e rënda që Riccardo dyshohet se u shkaktoi familjeve të tyre, Renato më pas propozon të mbështetet te fati për të vendosur se kush do të jetë vrasësi. : përfitoni nga shansi i kthimit të Amelisë në studio për të tallur me të, pa i zbuluar komplotet e saj, shënimin me emrin e të destinuarit. Renato gëzohet kur zbulon se emri i nxjerrë nga gruaja e tij është i tij. Oscar i sjell Renatos ftesën për topin e maskuar: mundësia për të zbatuar planin vrasës paraqitet në një pjatë argjendi. Amelia, e dyshimtë, është e dëshpëruar.
Paneli i dytë – Në studimin e tij, Riccardo e ka kuptuar se duhet t’i japë fund ndjenjave të tij për Amelinë dhe e vetmja mënyrë është të largojë qëllimin e dëshirës së tij: prandaj ai nënshkruan një fletë kthimi në Angli për të dhe Renaton. Në faqe hyn Oscar, por këtë herë ai sjell një shënim anonim për guvernatorin: është shkrimi i një gruaje që e paralajmëron të mos shkojë në festë sepse rrezikon të vritet. Megjithatë, Riccardo nuk ka frikë nga një rrezik i këtij lloji dhe vendos të shkojë në top gjithsesi në mënyrë që të paktën të shohë Amelinë e tij përsëri për herë të fundit.
Paneli i tretë – Në sallën e ballit të pallatit, në zemër të festës së maskuar, Renato endet me shpresën për të zbuluar maskimin nën të cilin fshihet Riccardo. Ai ia del që ta vërë në dukje Oscar-in, fillimisht me ngurrim, me justifikimin e informacionit serioz për t’i raportuar urgjentisht guvernatorit. Ndërkohë, Amelia, gjithashtu me maskë, i është afruar Riccardo-s për t’i lutur që të shpëtojë veten: fillimisht e bindur se ajo është gruaja misterioze në shënim, vetëm kur zëri i thyhet nga emocioni, Renato e njeh atë si të dashurën e tij. Por është vonë: ai nuk ka kohë ta njoftojë atë për vendimin e tij për ta riatdhesuar atë me të shoqin dhe për t’i thënë lamtumirë, ndërsa kama e Renatos hidhet mbi të. Dhoma është e mbushur me heshtje dhe tmerr. Në prag të vdekjes, Riccardo arrin të tregojë se ai kurrë nuk bëri një përpjekje për pastërtinë e Amelias dhe se kishte vendosur të hiqte dorë prej saj. Tmerri i përgjithshëm, por mbi të gjitha ai i Renatos, i cili kupton gjestin e neveritshëm që sapo ka bërë.
JETA DHE VEPRA E KOMPOZITORIT GIUSEPPE VERDI (1813 – 1901)
Giuseppe Verdi u lind në Le Roncole, në 10 tetor të vitit 1813. Giuseppe Verdi shfaqi që në vogëli talentin e tij të jashtëzakonshëm për muzikën. Në formimin e tij kulturor influencë pati frekuentimi i bibliotekës së pasur të shkollës së Jezuitëve në Busseto. Principet e kompozimit muzikor dhe të praktikës instrumentale iu dhanë nga Ferdinando Provesi, por personaliteti i tij artistik u formua në Milano. Në pamundësi për të ndjekur studimet në Konservator pasi kishte kaluar moshën e pranimit, për një periudhë 3-vjeçare ai ju dedikua mësimeve në teknikën e kontrapunktit nën drejtimin e Vincenzo Lavinga, maestro i çembalos në La Scala. Në vitin 1836 fitoi konkursin si maestro i muzikës në Bashkinë e Busseto-s dhe në të njëjtin vit u martua me Margherita Barezzi nga me të cilën pati dy fëmijë, Virginia dhe Icilio. Puna e sigurt dhe një rrogë fikse nuk e kënaqnin egon e tij profesionale dhe për këtë arsye ai bashkë me familjen e tij u shpërngulën në Milano. Në vitin 1840, Verdi arrin të realizojë në teatrin “La Scala” operën e tij të parë “Oberto Conte di San Bonifacio”, vepër e cila nuk pati suksesin e pritur. Në këtë periudhë fillon një moment i vështirë për jetën e tij pasi humbet fëmijët dhe më pas të shoqen, Margherita. Sipërmarrësi i teatrit milanez, Bartolomeo Merelli i ofroi një kontratë për krijimin e dy veprave “Un giorno di regno”, opera komike, e cila pati vetëm një shfaqje në 5 shtator 1840, premiera e së cilë ishte një dështim. Ishte vepra e dytë “Nabucco”, premiera e së cilës u realizua në 9 mars të vitit 1842, ku talenti verdian u shfaq i plotë. Kjo vepër pati një sukses aq të madh, saqë kori i Nabuccos këndohej dhe nëpër rrugët e qytetit. Modeli i spektaklit madhështor, ku subjekti pikturohet me ngjyra të forta u përsërit në operan pasardhëse “I lombardi alla prima crociata”, premiera e së cilës u realizua në teatrin “La Scala” në datën 11 shkurt të viti 1843, vepër e cila kaloi në një censurë shumë të fortë nga qeveria austriake, e cila bashkë me operan “Nabucco” po përdorej nga populli italian si një himn patriotik si formë revolte ndaj monarkisë Habsburge. Pas “Giovanna d’Arco”, Verdi u largua nga “La Scala” dhe nga Milano, për tu vendosur në Paris e më pas në vitin 1848 u rikthye në Busseto së bashku me Giuseppinën, gruaja me të cilën u dashurua pas humbjes së familjes së tij. Shumë zëra pati mbi këtë raport dhe për bashkëjetesën e tyre. Gjatë atyre viteve, Verdi shkroi triologjinë popullore, “Rigoletto”, “Il Trovatore” dhe “La Traviata”. Gjatë kësaj kohe përfundoi dhe vila e tij, e cila u ndërtua në Villanova d’Arda dhe u quajt “Vila Sant’Agata” ku ai u vendos përfundimisht. Ndërkohë Verdi krijoi operën “La forza del destino”. Opera e cila e rikthehen në “La Scala” e më pas kompozoi operan “Ernani”, premiera e së cilës u realizua në teatrin “La Fenice” në Venecia në 9 mars të viti 1844 në të cilën eksperienca dramatike u konkretizua në konfliktin e pasioneve të personazheve. Kjo zgjedhje stilistike u pasua nga “I due foscari” e cila u shfaq në Romë në 3 nëntor të vitit 1844. Të gjitha veprat e fazës së parë të krijmtarisë verdiane diferencohen nga njëra- tjetra sepse secila nga ato eksploron njërin ose tjetrin aspekt të eksperiencës dramatiko-muzikore. Kështu në moshën 34 vjeçare, kompozitori arriti famë ndërkombëtare dhe operat e tij viheshin shumë shpesh nëpër teatro. Propozoi “Messa da Requiem”, një homazh i përbashkët i muzikantëve itlianë për muzikantin më të madh dhe të artit të tyre në vitin 1869. Realizon operan “Aida” në teatrin e operas së Kairos, në 24 dhjetor të viti 1871. Vijon me krijimet e “Quartetto Napoli” e cila u shfaq në 1 prill të viti 1873. “Otello”, e cila premierën e pati në teatrin “La Scala” në Milano – 5 shkurt 1887. Parabola artisitke e Verdit mbyllet me kompozimin e tre pjesëve kishtare: “Stabat Mater”, “Te Deum” vepër për kor dhe orkestër me formacion të madh dhe “Ave Maria” për kor a cappela, të cilën e kishte krijuar më parë. Vdekja e tij shënon mbylljen e një etape në jetën e kulturës italiane.
NJIHUNI ME REGJISOREN – MARINA BIANCHI
E lindur në Milano, ajo u diplomua për Regji në Shkollën e Arteve Dramatike “Paolo Grassi” në qytetin e saj. Nga viti 1980 deri në vitin 1992 ajo ishte asistente regjisore e përhershme në Teatro alla Scala.
Asistente regjisore në shumë teatro dhe festivale të operës italiane dhe të huaja, ajo mban një marrëdhënie të privilegjuar me disa prej artistëve më të mëdhenj të skenës: prodhimet e operës së Giorgio Strehler janë rivënë vazhdimisht prej saj në teatro anembanë botës.
Ajo bashkëpunon vazhdimisht me regjisorë filmash duke përfshirë Liliana Cavani, në një lidhje tridhjetëvjeçare, Sofia Coppola, William Friedkin, Ferzan Ozpetek, Gabriele Salvatores.
Ka bashkëpunuar me regjisorët më të rëndësishëm të teatrit të operës, Eimuntas Nekrosius, Graham Vick, Luca Ronconi, Hugo de Ana, Gilbert Deflò, Roberto De Simone, Gabriele Lavia.
Bashkëpunon vazhdimisht me Dante Ferrettin, skenograf fitues i çmimit Oscar, me të cilin firmos vënien në skenë të shfaqjeve operistike.
Në fushën e operës lirike, ajo realizoi regjinë La traviata (Teatro San Carlo di Napoli, versioni gjysmë-skenar, qershor 2021Il trovatore (Teatro Carlo Felice di Genova, novembre 2019), Il maestro di cappella (Teatro Filarmonico, Verona, maggio 2019), Un ballo in maschera (Teatro Regio di Parma, gennaio 2019, Palma di Majorca, Tirana, Las Palmas di Tenerife 2022), Salome (Teatro Filarmonico, Verona, maggio 2018), La capinera (Teatro Massimo Bellini di Catania, dicembre 2018), Cavalleria rusticana (Teatro Massimo di Palermo, 2015 e 2018), Dido and Aeneas (Teatro Filarmonico di Verona, 2013 e Maggio Musicale Fiorentino, 2015), Falstaff (Busseto, 2012), Turandot (Maggio Musicale Fiorentino, 2012 poi a Lajatico con Bocelli, 2013), Le nozze di Figaro e Carmen (Teatro Lirico di Cagliari, 2011 e 2012), L’elisir d’amore (Festival di Racconigi e Teatro Regio di Torino, 2009 e 2010), Rigoletto (Castello Svevo, Bari, 2001), La bohème (Teatro di San Carlo, Napoli, 2000), La traviata (Villa Pallavicini, Busseto, 1999), Tosca (Teatro Vittorio Emanule, Messina, 1998), Blue Monday e Cavalleria rusticana (Livorno, 1997), Das Berliner requiem (Piccolo Teatro di Firenze, 1996).
Si regjisore dhe dramaturge ajo krijon shfaqje teatrale muzikore për të rinj dhe fëmijë, duke përfshirë Pollicino di Henze (Montepulciano, 2016), Dhomat e Wolfgang Amadè, një krijim origjinal në fëmijërinë e Mozartit (Rovereto, Festivali i Mozartit dhe Firence, 1999), Brundibar nga Kràsa (Milano, Firence, Mestre 1997/98), Le të bëjmë një opera, spastrimi i vogël nga Britten (Milan 1995, Firence 1996 dhe Pavia, 2001).
Si regjisor prozë ajo do të bëjë debutimin e saj në Milano në sezonin 2022/23 me Love and Information nga Caryl Churchill në Teatro dell’Elfo.
Regjisore e veprave të ndryshme skenike, konsulente e artit skenik dhe trajnimit, ajo aktualisht bashkëpunon me Akademinë e Teatro alla Scala dhe Akademinë e Teatro Regio në Parma.